Na początku spotkania szef związku poinformował zebranych, iż w najbliższym czasie będzie w Gołdapi organizowany kurs na młodszego ratownika oraz ratownika wodnego WOPR. Koszt takiego kursu to wydatek odpowiednio 390zł i 500zł. Chętni powinni zgłaszać się do recepcji Kompleksu Edukacyjno-Sportowego do dnia 16 października.

Kolejnym tematem spotkania była propozycja stworzenia w Gołdapi własnej organizacji WOPR.

- Potrzebujemy co najmniej 50 chętnych osób do stworzenia własnego WOPRu. Jego powołanie umożliwi nam m.in. sięgnięcie po pieniądze z zewnątrz na potrzeby jego działania. Zapewne jest szansa, by działalność organizacji dofinansował burmistrz Gołdapi, może wojewoda warmińsko-mazurski. - mówił do zebranych Marian Mioduszewski.

Wśród przybyłych odezwa na ten apel była jednak minimalna. Być może związane jest to z faktem, że jest to zajęcie niedochodowe, a wręcz wymagające jakichś własnych nakładów finansowych (np. składka roczna w wysokości 30zł).

W dalszej części spotkania omówiony został kalendarz imprez sportowych na rok szkolny 2008/2009 na terenie rejonu VI województwa w-m (w skład rejonu wchodzą szkoły z powiatów: gołdapskiego, oleckiego, giżyckiego i ełckiego). Ustalono również terminarz lokalnych zawodów, będących eliminacjami do tych wyższego szczebla. Zebrani deklarowali też, w jakich zawodach uczniowie z ich szkół będą brać udział.

Podczas spotkania mówiono również innych sprawach, trapiących nauczycieli wychowania fizycznego. Krzysztof Szlenk z gołdapskiego gimnazjum zwrócił m.in. uwagę na brak pieniędzy na wyjazdy uczniów na zawody ponadpowiatowe.

- Wygrywamy rejon i co? Brakuje pieniędzy na wyjazd na zawody wojewódzkie. A co gdybyśmy musieli jechać jeszcze dalej? - powiedział do zebranych.

Jego zdaniem dobrym pomysłem byłoby stworzenie jakiegoś funduszu lub wydzielenie w inny sposób pieniędzy na takie wyjazdy w budżecie miasta lub powiatu. Szef związku Marian Mioduszewski obiecał przeanalizować pomysł i przedstawić go właściwym organom.

Spotkanie zakończyło się mniej więcej po półtoragodzinnych obradach.

udział szkół w zawodach sportowych w roku szkolnym 2007/2008 - ZESTAWIENIE

Podczas ostatniej sesji Rady Powiatu komendant powiatowy policji w Gołdapi mł. insp. Bogusław Turek poinformował, że Komenda Wojewódzka Policji w Olsztynie odrzuciła założenia projektowe dotyczące nowego budynku policji, który ma powstać przy ulicy Mazurskiej. Powodem negatywnej opinii jest zbyt duża powierzchnia planowanej komendy.

- Wytyczne policji przewidują, że na jednego policjanta powinno przypadać 20 metrów kwadratowych powierzchni - uzasadnia komendant Bogusław Turek. - Przy założeniu, że w gołdapskiej placówce pracuje 70 funkcjonariuszy, daje nam to powierzchnię około 1400 m2. Według założeń, komenda miała mieć ponad 2000 m2.

Obecna powierzchnia użytkowa ogólna komendy powiatowej wynosi 584 m2. Zdaniem komendanta, nowy budynek o pow. 1400 m2 nie poprawi znacznie warunków bytowych policjantów. Dlaczego? W nowej komendzie powstaną nowe pomieszczenia, których nie ma w obecnej. Będą to m.in.: "niebieski pokój" do rozmów z poszkodowanymi dziećmi i pokój przesłuchań. Inne pomieszczenia, na przykład pokój dyżurnego, będą także znacznie większe. Zdaniem komendanta, po odliczeniu powierzchni tych pomieszczeń i korytarzy może okazać się, że policjanci nadal będą musieli mieścić się w bardzo małych pokojach.

- Jeśli komenda wojewódzka podtrzyma swoje stanowisko, nie będzie miejsca na przykład na archiwum - mówi komendant. - Takiej sytuacji sobie nie wyobrażam. Gdzie będziemy trzymać dokumenty? Pozostanie nam składować je, tak jak teraz, w różnych wolnych zakamarkach.

Szans na większą komendę nie widzi Mirosław Marcinkiewicz, kierownik sekcji inwestycji Komendy Wojewódzkiej Policji w Olsztynie. Twierdzi, że nie da się przeskoczyć wytycznych, ustanowionych przez komendę główną.

- Wytyczne jednak nie mogą być ważniejsze od wymagań ustawowych - komentuje to gołdapski komendant policji.

Czy zatem uda się znaleźć kompromis? Może to być bardzo trudne, bowiem inwestorem jest Komenda Wojewódzka Policji w Olsztynie i to od niej zależy jej kształt. Sytuacja powinna się wyjaśnić wkrótce. Inwestor planuje bowiem już tym roku uzyskać pozwolenie na budowę, a samą inwestycję zakończyć w ciągu trzech lat.

Zupełnie inna sytuacja jest w przypadku komendy powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Gołdapi. Starania o nową siedzibę trwały od 1999 roku. Projekt i pierwsze decyzje pojawiły się w 2004 roku. 24 września komendant straży w Gołdapi st. kpt. Krzysztof Giedrojć podpisał umowę z wykonawcą budowy nowej placówki. Następnego dnia po podpisaniu umowy rozpoczęły się prace budowlane. Nowa komenda straży pożarnej powstanie przy ulicy Wojska Polskiego, tuż za fabryką kopert. Strażacy nie ukrywają zadowolenia z nowej siedziby.

- Poprawią się znacznie warunki socjalne strażaków, spełnimy też wszystkie wymogi BHP - mówi rzecznik prasowy gołdapskiej straży Grzegorz Jabłoński. - Obecnie, strażak po często trudnej akcji może dostać się do szatni i przebrać po przejściu przez stołówkę. Nie jest to przyjemne, zarówno dla kolegów spożywających w danej chwili posiłek, jak i dla nich samych.

Nowa komenda będzie liczyła 1272 m2 powierzchni użytkowej (obecna ma 770 m2). Dzięki większej powierzchni do dyspozycji strażaków będzie m.in. siedem garaży (obecnie - cztery).

- Będzie można więc bez większych problemu schować nasze samochody w garażach - mówi komendant Krzysztof Giedrojć. - Obecne są tak ciasne, że trzeba składać lusterka w dużych samochodach, by do nich wjechać. Część samochodów stoi natomiast na podwórku.

Jego zdaniem, bardzo dużym atutem nowej komendy będzie też jej lokalizacja. Dzięki niej poprawi się znacznie m.in. łączność. Maszt anteny będzie bowiem umiejscowiony znacznie wyżej niż obecnie, a co za tym idzie poprawi się zasięg i jakość komunikacji podczas akcji. Atutem jest też położenie komendy blisko budowanej obwodnicy, jak i bezproblemowy dojazd do miasta.

- Obecnie z każdej strony mamy "pod górkę" - twierdzi Grzegorz Jabłoński. - Niezależnie od trasy dojazdu, by dotrzeć do centrum miasta lub z niego wyjechać, musimy minąć kilka skrzyżowań i rond. Tracimy na nich cenne sekundy, a to one często przesądzają o powodzeniu akcji.

Budowa komendy została podzielona na kilka etapów. W pierwszym, na wykonanie którego jest już zagwarantowane 7,3 mln zł, powstanie nowy budynek z garażami. Jego zakończenie planowane jest na 30 października przyszłego roku.

Do niecodziennej sytuacji doszło 29 września na budowie fermy wiatraków we Wronkach. Zdzisław Dudko zablokował drogę dojazdową na teren inwestycji.

- Ta droga jest poprowadzona przez moją ziemię. Można to sprawdzić na mapach geodezyjnych - twierdził wówczas stanowczo i postawił w poprzek drogi ciągnik rolniczy, dodatkowo odgradzając drogę drutem.

Rzeczywiście, jedna z dróg jest poprowadzona przez teren należący do Zdzisława Dudko. Jak wyjaśnił, zezwolił firmie "Eko-wiatr" na jej wykonanie, ale pod warunkiem wypłaty stosownego odszkodowania. Jego zdaniem, rozmowy nie przyniosły żadnego efektu, więc zablokował drogę. Lista zarzutów pana Zdzisława wobec inwestora jest jednak znacznie dłuższa. Ma on również za złe zniszczenie części jego pola przez zawracające tam maszyny budowlane. Nie podoba mu się też czasowe składowanie na jego terenach ziemi, pochodzącej z wykopów rowów pod kabel elektryczny. Za wszystkie kłopoty i straty oczekuje od inwestora odszkodowania. Do kolejnego spotkania stron doszło tydzień temu, w czwartek. Zarówno przedstawiciel firmy, jak i pan Zdzisław liczyli na zażegnanie konfliktu i osiągniecie kompromisu. Niestety, tak się nie stało.

- Złożyłem ofertę inwestorowi - mówi Zdzisław Dudko. - Zaproponowałem wypłacenie dla mnie 120 tysięcy złotych odszkodowania, 10 tysięcy złotych na potrzeby Rominty Gołdap oraz 10 tysięcy złotych dla Szkoły Podstawowej nr 3 na dożywianie dzieci. Niestety, druga strona nie zgodziła się na wypłatę tych pieniędzy. Zaproponowano mi kwotę jedynie 15 tysięcy złotych.

Odrzucenie tych żądań potwierdza pełnomocnik firmy "Eko-wiatr" Roman Hudzik. Jego zdaniem, ta kwota nie ma żadnego uzasadnienia i jest wzięta z przysłowiowego "kosmosu". Pan Zdzisław nie zgadza się z tym.

- Na swoim polu nie będę mógł postawić obory, o której myślałem wcześniej i mam już jej projekt - mówi Zdzisław Dudko. - Uniemożliwia mi to plan rozmieszczenia wiatraków. Ich odległość od planowanego miejsca mojej budowy jest zbyt mała. Dodatkowo nie będę mógł też postawić swoich wiatraków, bo od jednego do drugiego wiatraka musi być odległość około 500 metrów. A z każdego miejsca mojego pola do wiatraka firmy "Eko-wiatr" będzie mniej. Dla mnie to wszystko, to strata pieniędzy. Gdybym wiedział o tych wiatrakach, nie kupowałbym tej ziemi. Uważam, że złożona przeze mnie oferta była uczciwa.

Ze stanowiskiem o niewiedzy nie zgadza się pełnomocnik inwestora. Jego zdaniem, Zdzisław Dudko podpisując akt notarialny potwierdzający nabycie ziemi musiał być świadomy istnienia małych działek w jej pobliżu, na których miały stanąć wiatraki. Zauważa też, że pewne ustalenia dotyczące inwestycji były też zawarte z poprzednim właścicielem ziemi, Agencją Rynku Rolnego. Zdzisław Dudko stał się bowiem formalnie właścicielem ziemi - co przyznaje również on sam - 3 lipca 2008.

- Ze wszystkimi zainteresowanymi osobami, poza panem Zdzisławem, udało nam się dojść do odpowiednich porozumień - mówi Roman Hudzik. - Myślę, że dojdziemy do porozumienia także z nim. Najlepszym i najuczciwszym rozwiązaniem będzie zapewne powołanie niezależnego rzeczoznawcy, który oceni straty pana Zdzisława.

Jak dalej rozwinie się konflikt, nie wiadomo. Pewne jest jedynie, że Zdzisław Dudko, jak i inwestor nadal deklarują wolę osiągnięcia porozumienia pomimo różnych oczekiwań.

Podczas spotkania, starostowie zwracali uwagę na wiele spraw związanych z położeniem ich powiatów przy granicach. W większości wypowiedzi pojawiały się pytania o nowe przejścia graniczne oraz o usprawnienie lub zmianę zasad ich przekraczania. Jak bowiem zauważa m.in. starosta bielsko-podlaski, na wschodzie mamy ich stanowczo za mało w stosunku do potrzeb i oczekiwań mieszkańców. Jego zdaniem, na takich spotkaniach powinny zostać wypracowane lepsze metody rozwijania istniejących przejść granicznych oraz powstawania nowych. Szybko okazało się, że zabrakło osób właściwych do wysłuchania uwag starostów. Za powstawanie przejść granicznych odpowiadają bowiem głównie przedstawiciele ministerstw spraw wewnętrznych i spraw zagranicznych, których na spotkanie nie zaproszono.

- Dzisiejsze forum nie jest właściwe do decydowania o przejściach granicznych - mówi Tadeusz Mordasewicz, starosta kętrzyński. - Ale mówić o tym musimy, niezależnie od tego, co jest na przykład na linii Wasrzawa-Moskwa.

Zdaniem starostów, życie w powiatach przygranicznych bardzo utrudnia też nasza obecność w systemie Schengen. Przykład podał starosta kętrzyński. Zauważa on, że jeszcze rok temu Hotel Gołębiewski w Mikołajkach był zawsze wypełniony po brzegi, w tym dużą ilością turystów z Rosji. W chwili obecnej świeci pustkami. Starosta braniewski Leszek Dziąg dodaje w swoim wystąpieniu, że wstąpienie Polski do systemu z Schengen utrudnia rozwiązanie mu problemu bezrobocia na terenie jego powiatu. Wcześniej bowiem problem ten w znaczący sposób rozwiązywały "mrówki", pracujące na granicy rosyjskiej. Słowa poprzedników poparli inni uczestnicy zjazdu.

- O ile jeszcze w zeszłym roku na przejściu granicznym w Krościenku podział odprawianych osób był mniej więcej 50 procent Ukraińców, 50 procent Polaków - to teraz to się diametralnie zmieniło. Obecnie jest 5 procent Ukraińców i 95 procent Polaków - zauważa starosta bieszczadzki Zbigniew Krasowski.

Starostowie zwrócili też uwagę na jakość odpraw i kolejki na granicach.

- Przekraczając granicę, czułem się bardzo źle - twierdzi Leszek Dziąg, starosta braniewski. - Byłem niewłaściwie traktowany, wręcz jak zło konieczne. Winnymi kolejek, w których ja uczestniczyłem, byli pracownicy polskich służb.

Starosta hrubieszowski w swojej wypowiedzi zwrócił też uwagę na łapownictwo na przejściach wschodnich.

- Nie da się przekroczyć granicy, jeśli nie zapłaci się pogranicznikom z tamtej strony kilku dolarów - mówi starosta. - To jest naprawdę duży problem i trzeba go zlikwidować.

Starosta giżycki także zauważył, że polskie służby graniczne nie zawsze dokonują odpraw "z klasą". Przekraczający oczekują bowiem kultury od funkcjonariuszy i szybkiej odprawy, a z tym bywa różnie.

- Tu się rodzi wizerunek naszego kraju - stwierdził na zakończenie wystąpienia starosta giżycki. - Powinniśmy zadbać o to, by był jak najlepszy.

I Zjazd Powiatów Przygranicznych został bardzo pozytywnie przyjęty zarówno przez uczestniczących starostów, jak i przedstawicieli służb granicznych. Zdaniem wszystkich, takie spotkania są bardzo ważne i pożyteczne. Starostowie wyrazili chęć uczestnictwa w kolejnych zjazdach.

Pomieszczenie w Klubie Garnizonowym będzie wykorzystywane wyłącznie do prób zespołów muzycznych, czy także do innych celów?

Udostępnimy lokal każdemu bezpłatnie i niezależnie od potrzeb na próby taneczne, teatralne, przeprowadzenie warsztatów itp.

Dobiegł końca pierwszy etap projektu - czego dotyczył i czy wszystko zostało zrealizowane?

Mieliśmy do samodzielnego wyremontowania kilka sal. W "praniu" wyszło, że na wszystko zabraknie nam pieniędzy. Uzyskaliśmy jednak dodatkowe wsparcie finansowe od gołdapskich przedsiębiorstw i ludzi prywatnych (bardzo dziękujemy!). Dzięki temu nie daliśmy rady dokończyć jedynie remontu jednej sali. Mamy nadzieje, że wkrótce to zrobimy.

Czyli projekt będzie kontynuowany?

Proszę trzymać kciuki, by ponownie udało nam się wygrać kolejną edycję programu "Make a connection" Polskiej Fundacji Dzieci i Młodzieży wspieranej przez Nokię. Jeżeli tak się stanie - zrobimy kolejny "kROCK naprzód".

A co jeśli nie otrzymacie dotacji?

Brak dotacji na pewno nie zniechęci nas do dalszych działań. Jesteśmy zdeterminowani, by kontynuować realizację planów, choć będzie to przebiegać wolniej niż z pomocą możliwego grantu.

Na koniec chciałbym Cię zapytać - skąd w Tobie i w Was tyle determinacji do realizacji tegoż przedsięwzięcia? Skąd czerpiecie ten zapał?

Nakręcamy siebie nawzajem do działania, choć są momenty, gdy opadamy z sił. Na początku nieraz zdarzało się zwątpić, ale jeden drugiego podnosił na duchu, przez co stworzyliśmy zgraną grupę. Osobiście jestem bardzo zadowolona i dumna z pracy wykonanej przez całą ekipę. Pokazaliśmy, że możemy zrobić coś sami, odpowiedzialnie dążąc do celu.

Dziękuję za rozmowę.
Piotr Wasilewski

Więcej informacji na temat projektu znajduje się na stronie www.krocknaprzod.prv.pl. Tam też obejrzeć można zdjęcia z remontu.

Czy pani zainteresowania to tylko malarstwo?

Kiedyś była duża różnorodność w moich zainteresowaniach. Był i haft, i rzeźba. Była też snycerka, malowanie pisanek. Za to ostatnie otrzymywałam m.in. główne nagrody w konkursach organizowanych przez Muzeum Kultury w Węgorzewie. Z biegiem czasu jednak ukierunkowałam się na malarstwo. Uważam bowiem, że wszystko robić to znaczy nic nie robić dobrze. Oczywiście w malarstwie mieszam różne techniki, poszukując zawsze czegoś nowego. Można powiedzieć, że szukam własnego stylu.

Co jest zazwyczaj głównym motywem w pani pracach? Co pani lubi malować?

Ogólnie lubię malować otaczającą nas przyrodę, najbardziej chyba kwiaty. Jestem osobą, która potrzebuje przebywać blisko natury, dobrze się czuje na jej łonie. Zauważyłam, że w dzisiejszych czasach "wyścigów szczurów" wiele osób poszukuje właśnie wszelkiego rodzaju bliskości z naturą, w tym także na obrazach.

Preferuje pani malowanie w domu, czy raczej w plenerze?

Na pewno w terenie dużo ciekawej sie maluje. Jednak nie zawsze są ku temu warunki, nie zawsze jest na to czas. A w domu, gdy już wykonam swoje codzienne kobiece obowiązki i mam czas wolny, oddaję się swojej pasji bez reszty. Będąc w terenie wrzucam do swojej świadomości jakieś ciekawe obrazy lub sceny, które zaobserwuję. Czasem robię też szkice. Potem w domu, gdy siadam do pracy, odkopuję to ze swojej pamięci i tworzę obrazy.

Jak publiczność odbiera pani malarstwo?

Oto najlepiej zapytać samych oglądających. Z tego co jednak obserwuję, ludzie są mile zaskoczeni moimi pracami. Uważają je za bardzo ciekawe. Być może dzieje się tak dlatego, że od pewnego czasu maluję specyficzną techniką, coraz częściej rozpoznawalną jako technika Buczyńskiej-Buzy. Mam swój styl, swoje tematy, które wyróżniają moją twórczość od innego malarstwa. Zdaniem oglądających w moich obrazach jest dużo ciepła. Często spotykam się z opinią, że moja twórczość "żyje". Niektórzy mówią też, że moje malarstwo odzwierciedla moją duszę, moją osobowość.

Często bierze pani udział w różnego rodzaju wystawach i plenerach. Które z wydarzeń uznaje pani za swoje największe osiągnięcia, za swoje sukcesy?

Bardzo dużym osiągnięciem było zorganizowanie na początku tego roku wystawy w Domu Kultury w Galerii K-2. W lipcu miałam jeszcze większą wystawę na Litwie. Na tych wystawach było duże zainteresowanie moimi obrazami. Ludzie odwiedzający je mówili, że pierwszy raz widzą tak dużo obrazów, taką różnorodność tematów i technik u jednej osoby. To chyba jedne z moich największych sukcesów.

Bardzo wysoko ocenił też moje obrazy specjalista ds. twórczości z Kowna, który oglądał je w zeszłym roku na plenerze na Litwie. W tym roku na podobnym plenerze wysoką ocenę wystawił mi inny specjalista z Wilna. Jak zauważył, maluję bardzo ciekawie, inaczej niż wszyscy. Mówił, że widać akcent mojej osoby i osobowości w moich pracach.

Czy poza Litwą wystawiała pani swoje obrazy też innych krajach?

Nie. Na razie nie byłam w innych krajach, choć zaproszenia otrzymuję. Wiem jednak, że bardzo dużo moich obrazów jest w Niemczech. W tym roku miałam klientów na swoje obrazy m.in. z USA, ze Szwecji.

Czy to są przypadkowe zakupy, czy zainteresowani już znają pani twórczość?

Gdy przyjeżdżają do mnie to już wiedzą konkretnie co maluję i czego szukają. Często sama jestem tym zaskoczona. Gdy pytam, jak do mnie trafili odpowiadają, że albo przez znajomych, albo poprzez moją stronę internetową www.mazury.goldap.net.

Pani na plenerach, wystawach oraz innych uroczystościach pojawia się zawsze z małżonkiem. Czy jest on dla Pani inspiratorem pani działań, a może krytykiem?

Inspirator, organizator, ale przede wszystkim mój menadżer (uśmiech). Co najważniejsze, we wszystkim mnie wspiera.

Jakie ma pani plany na przyszłość?

Mam trochę zaproszeń do okolicznych miejscowości, by pojechać z wystawą. Nie wiem jednak, kiedy to zorganizuję. Mam też zaproszenia z odleglejszych części Polski, jednak tu dosyć dużą przeszkodą jest odległość. Zobaczymy co czas przyniesie.

Dziękuję za rozmowę.
Jacek Rakowski

Urodziła się 1 sierpnia 1950 roku w Burniszkach. Z wykształcenia jest technikiem rolnikiem, z zamiłowania pasjonatką natury i folkloru. Współtworzy i jest członkinią działającego przy Domu Kultury w Gołdapi zespołu wokalnego "Zorza".

Maluje na płótnie, desce, szkle użytkowym i ozdobnym, witrażowo, na ceramice. Używa technik klasycznych i mieszanych. Za swoją działalność artystyczną była wielokrotnie nagradzana i wyróżniana. Prace Cecylii znajdują się w zbiorach indywidualnych kolekcjonerów w Polsce i za granicą. Pod opieką Domu Kultury i Centrum Promocji Regionu Gołdap przyczynia się do promocji Gołdapi .

Zadebiutowała w 1981 roku indywidualną wystawą malarstwa zorganizowana w Klubie Twórców Amatorów działającym przy Domu Kultury w Gołdapi. Potem były kolejne wystawy indywidualne i zbiorowe oraz plenery.

Decyzja o byciu dawcą szpiku kostnego jest poważną decyzja, której nie należy podejmować pochopnie. Fakt, że ktoś zostanie wpisany do centralnego rejestru dawców szpiku oznacza, że w każdej chwili może zostać poproszony o pomoc. Jeżeli wtedy wycofa się, może okazać się, że na szukanie drugiego dawcy z takimi antygenami zgodności tkankowej będzie już za późno. Dlatego organizatorzy proszą o dokładne przemyślenie swojej decyzji. Osoby, które chcą zostać dawcą proszone są też o jak najszybszy kontakt z organizatorem akcji (telefoniczny 668-442-138 lub emailowy hdk@goldap.pl).

Dawca powinien mieć od 18 do 50 lat, być w ogólnie dobrym stanie zdrowia.

Co musi zrobić dawca:

• zgłosić się do organizatora akcji z dowodem osobistym
• wypełnić ankietę kwalifikacyjną dawcy
• przeczytać i wypełnić kartę honorowego dawcy
• podpisać zgodę na przeprowadzenie zabiegu pobrania komórek macierzystych - oddać 10 ml krwi do badań

Po badaniach ich wyniki zostaną wprowadzone do rejestru dawców. Od tego momentu będą brane pod uwagę podczas poszukiwania dawcy dla chorych, którzy nie mają dawcy rodzinnego. Wskazane jest, aby taki rejestr posiadał wiele tysięcy zbadanych osób, gdyż jest to gwarancja na dopasowanie najlepszego dawcy dla chorego. Jeżeli okaże się, że ktoś potrzebuje takiego szpiku, dopiero wtedy zostanie on pobrany od dawcy. Dawca nic nie traci, gdyż szpik - podobnie jak krew - podlega ciągłej regeneracji.

Podczas akcji "Podziel się szpikiem" wszyscy dawcy zostaną przebadani bezpłatnie. Koszty, jakie ponosi fundacja za przebadanie jednego dawcy, wynoszą 590zł. Dlatego też organizatorzy zwracają się z gorącym apelem o pomoc finansową Fundacji. Wszelkie informacje dot. fundacji znaleźć można na stronie internetowej www.leukemia.pl.

numer konta Fundacji Przeciwko Leukemii im. Agaty Mróz-Olszewskiej
PEKAO S.A. VII Oddz. w Warszawie 47 1240 1109 1111 0000 0516 5182